Rüyamda da Aref'le çıkıyordum zaten.

  Çocukluğumdan beri nedense "Doğaüstü bir gücün olsa, hangisini isterdin?" (anlatım bozukluğu var evet farkettim) gibi bir sorunun cevabını bulmaya çalışmışımdır hep. Cevabını, ummadığım zamanlarda, ummadığım kişilerden yediğim kazıklar sayesinde, hayalkırıklığına uğratıldıkça ve boş yere heveslendirildikçe buldum. Akıl okuyabilme gücünü isterdim. Hayır Aref'i görünce gelmedi aklıma. Eğer insanların akıllarından geçen şeyleri bilebilseydim, kime güvenip kime güvenmemem gerektiğini ve kime nasıl davranmam gerektiğini, kendimi kimlerden uzak tutmam gerektiğini bilirdim veee bu sayede, üzülüp, kırılmazdım, güvenim sarsılmaz, hayalkırıklığına uğramazdım. Evet, son zamanlarda yaşadıklarım sonucunda çocukluğumdan beri bir cevap bulamamış olmamdan dolayı obsesif bir şekilde taktığım sorunun cevabını buldum eveeeett. "Zihin okumaaağğk" kulağa ne de havalı geliyo lan. Hayat ne kolay olurdu öyle birşey olabilseydi.

  Ama sonra yine düşündüm (bkz. her dakka düşünecek birşey bulabilitesi yüksek olan ben), eğer bir ayrıcalık sahibi olmadan sadece bana değil de herkese birden bu güç verilseydi (cümlemden sanki öyle bir gücüm varmış gibi bir anlam çıkıyor gibi ama anladın sen onu blog) o zaman herşey karışırdı. Düşünsene, herkes birbirinin aklından geçeni, alnının ortasında slayt şeklinde kayan yazılar olarak okuduğunu. İnsanoğlu zaten ne zaman iyi şeyler düşünür ki? Herkes hemen başkalarının kusurlarını, hoşlanmadığı, onaylamadığı yanlarını geçirmez mi aklından? Sonradan ne kadar iyi bir insan olduğunu düşündüğümüz en yakın arkadaşımız için, ilk gördüğümüzde, "Ay ne ukala görünüyor" demedik mi? Ya da sonradan ne kadar dürüst olduğunu düşündüğümüz birini ilk gördüğümüzde "Anam tipe bak/Iy saç rengi ne iğrenç/Böğk bu ne biçim giyim tarzı/Ya bu da ne biçim ağzını şapırdata şapırdata yemek yiyor/Tipe bak havan batsın" filan demedik mi? Dedik! Bal gibi de dedik. Sen de dedin blog, inkar etme. Benim için de dedin biliyorum. Yani kısaca herkes yapıyor bunu. İnsan çünkü, nedense herşeyin önce hep olumsuz yönleri çarpıyor gözüne.

  Söylemek istediğim şey insanların diğerlerine bakış açısı filan değildi aslında. Yani akıl okuyabilmek gibi bir gücü olsaydı insanoğlunun, çevresinde kimse kalmazdı. Çünkü ister istemez en yakın arkadaşımız, sevgilimiz ya da babamız için bile bazen, sesli bi şekilde söyleyemeyeceğimiz en az 1 kötü şey geçer aklımızdan. Nedendir bilmem. Kimse itiraf edemese de, bu böyyleeee. Bi de bunlar alnımızın ortasında nal gibi yazıyor olsa, sıçmıştık. İnsanın oğlu ne ikiyüzlü hee. Ama istemeden oluyo abisi napsın. Herkes böyle olduğuna göre, doğal birşey olarak kabul edip, mazur görülebilir birşey olarak düşünebilirim. Evet, düşündüm. Demek ki, herkesin aklından geçen şeyleri olduğu gibi bilmek faydadan çok zarar getirebilitesine sahip birşey. Ama bu güç sadece bana verilse bi sorun olmaz hehe. Profeyşınıl davranabilirdim. Çünkü nedense (212871681.nedense demem) bazen insanların o an düşündükleri şeyleri tahmin edebiliyorum, ama çoğunlukla kimin içinin iyi kiminin kötü olduğunu ayırt edemiyorum. Herkesi kendim gibi saf sanmaya son gaz devam. Böyle giderse ben daha çok kazık yerim. Her fırsatta "Hakedene hakettiği gibi" dememe rağmen saflık boyutundaki iyi niyetimin kurbağası olmaktan vazgeçemiyorum. Neden? Çünkü salaksın kızım.

 Neyse, ama cevabımda hala kararlıyım; doğaüstü bir güce sahip olsaydım, akıl okuyabilmek isterdim. Önünden geçerken "ne gıcık kız" diyene, sensin gıcık, "ne güzel kız lan" diyene de teşekkür ederim bebeğim o senin güzelliğin demek ve suratındaki şaşkın ifadeyi izlemek çok keyifli olurdu kanımca. Ya da hiçbir zaman anlayamadığım şeylerin sebebini öğrenebilir, zamanın birinde bir sevgilim olursa da beni gerçekten sevip sevmediğini öğrenebilirdim, hıhı, çok güzel olurdu..

Ya da tüm bu zırvalıklarımı bir yana bırakıp, kendi kendime "Don't worry about what people think, they don't do it very often." sözünü armağan ediyorum.

 Yaşasın bloga link koymayı öğrendim; Pink - Family Portrait