Bunalım takılıcam işte

Öyle şeyler oluyor ki, öyle karmaşalar filan oluyor ki beynimin içinde kime anlatacağımı bilmiyorum. Anlatmak isteyip istemediğimi de bilmiyorum. Anlam veremiyorum bazı düşüncelerime. Sıkıldım bazılarından, ama bırakmıyorlar bir türlü. Sonra bazıları hep kandırıyorlar beni. Hele bir kısmı var ki o düşüncelerin, çok şaşırtıyor beni. Ruh halim dengesizleşiyor. Bir mutlu oluyorum, bir mutsuz. Bazen ne istediğimi de bilmiyorum, ne beklediğimi de. Hele bazen birşey bekliyormuyum onu da bilmiyorum. Hep birşeyler geçiyor sağımdan, solumdan, bazen de önümden. Ben anlamadan haşır neşir oluyor çevremdeki herşey beni dışlayıp da. Bir de zaman geçmiyor sanki, hani şu 2 ay bir an önce geçse diyorum ama sonrasındaki 2 yıl olabildiğince yavaş geçse. Ben dur desem zaman dursa. Geç desem geçse. Kendimi yönetebilsem keşke tamamen. Bazı insanlardan mutemadiyen kurtulsam. Ölmesinler tamam ama ne adlarını duyayım, ne yüzlerini göreyim. Gelmesin kimse benim istediğim dışında. İstemediğim şeyler yaşatmasınlar. Of işte ara ara gelmesinler bana da böyle. İçim sıkılmasın. Saçmalıyorum sonra...