Yine Digiturk'ün benle yine kafa bulduğu anlardan birindeyim. Yine şansa kumanda paneli açıldı, yine blogtaysa yine tık yok. Yiter ama yine ya! Yine yayınlanmış halini yine göremeden yazdığım postlardan yine birindeyiz.
4 gündür fuardayım, çalışmak acaip güzel bişi lan. Hem eğlenceli, hem beleşe ziyafet çekiyorum, hem ingilizce konuşuyorum (hobimdir kendisi), yeni insanlarla tanışıyorum, süslenip püslendiğim için kendimi iyi hissediyorum, değişiklik oluyor, üstüne üstlük bi de para kazanıyorum iyi mi? Valla çok iyi :D Para kazanmak süper bir duygu. Böyle kendi ayaklarımın üstünde durabildiğimi görmek güven ve mutluluk veriyo, böyle garip bir havalara giriyorum. Neyse. Bu fuarda, firma rekor kırarak 4 günde 4 manken değiştirdi. Hiçbirini beğenmedi, kimse işini doğru dürüst yapamamış dediklerine göre. O yüzden bol bol, çeşit çeşit manken gördük. Yalnız varya öyle birşey ki, bir ortamda 2 kişiden fazla insan varsa, orda kesinlikle olmazsa olmaz tek bir şey varmış, o da DEDİKODUUU, huuuuu. Aman Allah'ım yaa millet ne çok seviyo insanların arkasından konuşsun. Çok kıl bi durum ama ya, yiyosa yüzüne söylesene. Benim prensibimdir, birisinin yüzüne karşı söyleyemeyeceğim şeyi arkasından söylemem. Ya arkasından konuşurum da, karşıma gelip "Ne dedin sen ha ne dedinn??" dese, yüzüne karşı da söyleyebileceğim şeyleri konuşmuş olurum, öyle yani. Orda da ikiye ayrıldı hatunlar, biri manken grubu, diğer firma çalışanları grubu. Ben de kuzu-tavuk vs. çevirmeni olarak arada kaldım gibi bişi. Her iki taraftan da kızlar gelip gelip karşı taraf hakkında bişiler söyledi durdu. Ben iki tarafla da muhabbet ettiğim için olayları biliyordum. Bi o öbürünün hakkında birşey söyledi, bir öbürü onun hakkında birşey söyledi filan. Ben bütün olayların aslını bildiğim halde, geçmişte yediğim kolum kadar kazık sonrası aklımın başına gelmiş olmasından dolayı, "Aa öyle miymiş, hmm bilemicem, yaa Allah Allah" filan tarzında şeyler söyleyip geçiştirdim. İçimden de "Haha sen bunu diyon ama o da senin için bunu bunu dedi aslında." filan diye geçirdim, durdum. Günah be, biraz az dedikodu yapın. Yoksa siz de benim gibi saf mısınız, herkese anlatıyorsunuz? Ya ben de "sizin gibi" dedikoducu olup, gidip onlara anlatsam söylediklerinizi, ne halt yiyciğiniz? Allah'ım yarebbim. Bu insanlar çooook garip vesselam.
Bir de kızlarla konuştuk da, şu erkekler meselesi de çok karmaşık ya. Kimi diyo ki elde edene kadar çok uğraştıcaksın ki sonra değerini bilsin, kimi diyo 2 adım geri 1 adım ileri yapıcaksın, kimi diyo bir yüz vericeksin bir tavır yapıcaksın falan felan filan. Ayyy ne zor be. Niye herkes kendisi gibi olumuyo ki? Eski bir yazımda dediğim gibi, neden illa bir strateji uygulamak zorundayım ki ya? :S Valla çok kafam karıştı nasıl davranmam gerektiği konusunda, dur bakalım karşıma biri çıkarsa ne halt ediciğim göriciğiz.
Bir kızla tanıştım orda. Beraber çalıştık 4 gün. Son iki gündür o kadar çok sohbet edip güldük ki kanka olduk çıktık nerdeyse. Ben yine hemen, saf düşüncelerimden kurtulamamış bir halde "Aa ne güzel arkadaş oluruz biz bunla, ne iyi kız" filan diye düşünmeye başlamıştım ki annem; "Hemen güvenme yine öyle herkese." dedi, kafam karıştı. Annem hisleri korkulacak derecede kuvvetli olan ve dediklerinin hiçbirinin doğru olmadığı görülmemiş doğaüstünümsü (popomdan kelime de türetirim ben) bir kadın olduğu için, söyledikleri, atasözlerinden, özdeyişlerden, falandan filandan çok çok daha önemlidir benim için. Şimdiye kadar o kızla konuştuklarımızı, söylediklerini, öğrendiğim şeyleri, davranışlarını filan düşünmeye başladım sonra. Hımm.. Acaba nasıl biri olabilir bu kız nerden bilicem ama ben ya? Dışarda da görüşecektik, içecektik, sohbet edecektik filan. Neyse artık, gardımızı alarak bekliyip, görücez bakalım. Ay siz insanlar neden böyle bu kadar karmaşıksınız ama ya? Cümlemden çıkarılacağı gibi, insan olmayan bir yaratık olarak sizi hiç anlamıyorum, bir gün anlayabilecek miyim onu da bilmiyorum.
Herneyse, paramı da aldım, çok da güzel vakit geçirdim, oh yandan.
0 dedim, olacak!:
Yorum Gönder