Astenofobi

  Her şey iyice boktanlaşmaya başladı. Hiçbir şeyden zevk almıyorum, aldığım nefes nefes etkisi yaratmıyo. Kimseyle geçinemez oldum, annemle bile tartışıyoruz ufak ufak sürekli. Kimse beni anlamıyo triplerine giricem yakında. Anlatsam kimse anlamaz. Anlasınlar da istemiyorum. Sıkıldım millete meramımı anlatmaya çalışmaktan, yanlış anlaşılmaktan korkmaktan. Kimseyi idare edesim gelmiyo. Kimseyle konuşmak da istemiyorum. Kimse beni anlasın da istemiyorum, yardım etsin de istemiyorum. Böyle mal mal dolanayım etrafta. Kafatasımın içini boşaltıp, birsürü pamuk doldurmak istiyorum. Depresyonun eşiğinde miyim, tam içinde mi onu da bilmiyorum. Hani klişe bir laf vardır ya duvarlar üstüme üstüme geliyor. Bardağın dolu tarafı hiç çarpmıyor gözüme. Alttakileri değil üsttekileri görüyorum. Ulaşamadığım çok şey var. Belki başkalarının sahip olmak için canlarını verebileceği bir sürü şeye sahibim ama anlayacak psikolojide değilim şu an. Acıdığım insanlara döndüm. Umarım yarın bu halimi hatırlar ve kendimden utanırım.